کارگردان فیلم سینمایی «هوک» در نشست رسانه‌ای این اثر در خانه رسانه چهل و یکمین جشنواره بین‌المللی فیلم فجر گفت: وظیفه خود می‌دانستیم که سیستان و بلوچستان را به درستی نشان دهیم.
به گزارش جهان سینما به نقل از روابط عمومی بنیاد سینمایی فارابی، حسین ریگی شنبه شب در نشست رسانه‌ای هوک در چهل و یکمین جشنواره بین‌المللی فیلم بیان کرد: معمولا دوستانی که فیلم اول خود را می‌سازند با یک فیلم پرتنش وارد می شوند که دیده شوند.
ریگی گفت: همیشه فریادم این بود سیستان و بلوچستان در فیلم‌ها به درستی نشان داده نشده و دوربین زاویه درستی نسبت به آنجا وجود نداشته است. پس وظیفه خود دانستم که درباره این خطه فیلم بسازم. در اولین گام لیپار را ساختم. معمولا دوستانی که فیلم اول خود را می‌سازند با یک فیلم پرتنش وارد می شوند که دیده شوند.
وی درباره ساخت اثرش بیان کرد: سه سال روی هوک فکر می کردم. سیستان و بلوچستان مهد بومی این ورزش است و اولین مدال طلای دنیا را دانیال شهبخش از این استان بدست آورده است. به همین دلیل ابتدا تردید داشتم که فیلم ورزشی و بومی بسازم یا خیر. من سه سال به ساخت «هوک» فکر می‌کردم.
وی افزود: ما بهترین منابع طبیعی آسیا را در سیستان و بلوچستان داریم و در ایران خیلی از اینها فقط شناسایی شده‌اند. به جرات می‌توانم بگویم که ۶۰، ۷۰ درصد مردم و کسانی که اینجا نشسته‌اند از این استان شناختی ندارند.
کارگردان اثر در بخش دیگر درباره گویش یا زبان بلوچ در فیلم گفت: بلوچ زبان است و ما برای اینکه از زیرنویس استفاده نکنیم، به سراغ لهجه رفتیم. با این حال من خودم بلوچ هستم و همیشه نقدم این بود که چرا لهجه ها خوب در نمی‌آیند و سعی ام این بود که در «هوک» خوب دربیاید.
وی در پاسخ به نقدی درباره موقعیت پایانی فیلم اظهار کرد: شاید هوک در مبارزه موفق نبود. او در تردید قرار می گیرد که بازی برده را ببرد یا ببازد و رفتن به تیم ملی آنقدر مهم نیست که شادی هموطنش اهمیت دارد.
ریگی درباره تصویر نادرست سیستان و بلوچستان در رسانه و سینما گفت: ما بهترین منابع را در سیستان و بلوچستان داریم، موز را به کشورهای منطقه صادر می کنیم و می توانم با اطمینان بگویم مردم بسیاری این واقعیات را نمی دانند چون سینما و تصویر این چهره را به تصویر کشیده است. وقتی کسی لباس سیستان و بلوچستان را دارد و به تهران می آید از او ترس یا درخواست های عجیب دارند. چرا باید اینطور باشد؟ کدام تهیه کننده بخش خصوصی یا دولتی پای کار آمدند تا فیلمی درباره سیستان و بلوچستان بسازد که چهره جدیدی نشان دهد.
وی بیان کرد: فیلم هایی داریم که ناصر تقوایی و بهرام بیضایی ساخته اند و اینها باعث شده فرهنگ غنی خود را نشان دهیم. من می توانم فیلم اول خود را با موضوع کودکان و نوجوانان و فیلم دوم را ورزشی و باز هم بومی کار کنم.
این کارگردان درباره انتخاب امیرمهدی ژوله به عنوان بازیگر گفت: قرار بود بازیگران غیرچهره به فیلم بیاوریم و جلساتی در این زمینه داشتیم تا سراغ بازیگری برویم که فیلم ویترینی درست داشته باشد. وقتی امیرمهدی ژوله پیشنهاد شد، برای من هم این علامت سوال پیش آمد که چرا ایشان اما در حال حاضر راضی هستم. ناگفته نماند حضور بازیگران حرفه‌ای می‌تواند نوعی انتقال تجربه برای بازیگران بومی باشد.
وی درباره دوپاره شدن فیلم تصریح کرد: معمولا با دو فیلم در هوک مواجه هستیم. دوران کودکی و بزرگسالی و تغییر بازیگر می‌تواند این تاثیر را داشته باشد ولی درباره این که بگوییم کدام بخش بهتر و کدام بخش ضعیف‌تر شده نمی‌توان چیزی گفت. با این حال در بخش اول شاید چون پیشینه کاری من با کودک و نوجوان بیشتر بوده، راحت‌تر فضای سیستان و بلوچستان به تصویر کشیده شده است و در زندگی شخصی خودمان هم چنین آهنگی به وجود می‌آید.
ریگی درباره ضرورت تغییر سن بازیگرهوک بیان کرد: می‌توانست فیلم به دوران نوجوانی پسر بپردازد و نگاه دیگری داشته باشد ولی سعی کردیم گذر زمانی داشته باشیم که از نظر تاریخی هم به بحث المپیک لندن که در فیلم هم می‌گوید، برسیم.
کارگردان هوک افزود: دوست داشتم راجع به مسائل فنی فیلم هم صحبت شود. آینده سبحان رخشانی برایم مهم است. اگر در هر جایی از دنیا 50 فیلم بسازم، رگه‌ای از این استان در آن است و هر چقدر در مورد این استان فیلم ساخته شود کم است. بچه‌های این استان درگیر فقر و مشکل آب و تحصیل هستند و افتادن بچه‌ها در حوضچه‌ها و خیلی چیزهای دیگر را داریم که این مشکلات باید حل شود.
وی گفت: دوست دارم از سیستان و بلوچستان تصویر و فضای درستی از مردم را نشان دهم. این استان مخصوصا برای خانم‌ها امن‌ترین نقطه دنیاست، مگر اینکه مشکلات خاصی پیش آمده باشد. ما با تصویر این استان در سینما چه کار کرده‌ایم؟ پس وظیفه من است تا به عنوان فیلمساز بلوچ در مورد استان فیلم درست بسازم. در این فیلم فقر هست اما همراه با شرف است. خانواده این فیلم فقیر است اما شرافت دارد.
ریگی در پاسخ به سوالی درباره فضای هندی فیلم گفت: شاید به دلیلی چنین نگاهی داشتید که تصور کنید این فیلم به فرهنگ هندی نزدیک است. ما فیلم های کودک و نوجوان مهمی در جهان داریم که به آنها پرداخته شده است اما اینجا کمتر به چنین فیلم هایی می پردازیم.
علی آشتیانی پور تهیه‌کننده هوک در پاسخ به سوالی درباره دستمزد امیر جعفری و علت نبودنش در نشست عنوان کرد: دستمزد جزو مباحث خصوصی افراد است و ارقام و اسنادی که بین ما رد و بدل شده است شخصی است. همه دوستان که باید دعوت می شدند دعوت شدند. من نمی دانم دلیل نبودن او در این نشست چیست اما بودن یا نبودن شان محترم است و اگر بودند خوشحال می شدم. نکته دیگر اینکه ایشان دستمزد خود را کامل دریافت کردند.
کار کردن با آقای ریگی برایم ارزشمند بود.
محسن آشتیانی پور بازیگر هوک هم گفت: از کودکی در کنار پدر تجربه پشت دوربین را داشتم. در عین حال کار با آقای ریگی برایم خیلی ارزشمند بود، با هم خیلی صحبت داشتیم. کاراکتر (شخصیت) یک چالش بزرگ برایم بود.
آشتیانی‌پور با اشاره به زمان کوتاهش در تمرین‌ها گفت: زمان محدودی داشتم که هم لهجه بومی را ادا کنم و هم بوکس را تمرین کنم.
سبحان رخشانی بازیگر کودک هوک هم گفت: خیلی دوست داشتم فوتبالیست شوم ولی یک باره وارد فضای بوکس و سینما شدم.
وی درباره بازیگری نیز گفت: فکر می کردم خیلی سخت است ولی آسان ترین کار ممکن بود.
این بازیگر کودک همچنین گفت که دوست دارد سلبریتی (چهره) شود. او افزود که خوشش نمی‌آید از او زیاد عکس بگیرند.