نگاهی اجمالی به برنامه های تلویزیون در ماه مبارک رمضان/عدم شکل گیری رقابت میان دو برادر!

احمد محمد اسماعیلی/

یاور

با توجه به اخبار و تبلیغاتی که تلویزیون قبل از شروع ماه رمضان برای پخش سریال های این ماه داشت ، همه علاقه مندان منتظر بودند که رقابت دو برادر سریال سازرا که سال ها از سریال ساختن در تلویزیون دور بودند ، در کنار هم مرور کنند . اما در شب اول ماه رمضان شبکه 5 اطلاعیه ای با این مضمون منتشر کرد “علیرغم برنامه ریزی در بیش از یک سال گذشته برای پخش سریال رعد و برق، اما به دلیل سنگینی پروژه، حجم زیاد جلوه های ویژه و تروکاژهای زیبا(تصویر پیوست)، عوامل سازنده رعد و برق موفق نشدند این سریال را به موقع و در زمان تعیین شده به آنتن برسانند، لذا این مجموعه تلویزیونی به صورت موقت از کنداکتور ماه رمضانی شبکه پنج سیما حذف شد و این تصمیم گروه فیلم و سریال شبکه پنج سیما، در راستای احترام به مخاطبان حرفه ای و به دلیل افزایش کیفیت سریال رعد و برق و انتظام در پخش تلویزیونی اتخاذ شده است.”  تصمیمی که با توجه به وسواس و دقت بهروز افخمی در کار فیلم و سریال سازی و تجربه ساخت یک دهه ای فیلم فرزند صبح چندان دور از ذهن نبود و با اعلام این خبر دیدن این رقابت و یک سریال خوب با توجه به توان بهروز افخمی و سوژه جذاب فیلم نامه ( سیل عید 98) از بین رفت و علیرضا افخمی با سریال احضار شد یک کارگردان بی رقیب در این ماه. دلیل چنین مدعایی ساختار خوب سریال به لحاظ کارگردانی است.  

احضار

در این سریال به رغم اغلب سریال ها برای پر کردن تایم 50 دقیقه ای از نماهای طولانی و اضافی استفاده نشده است و به این ها باید سوژه جذاب سریال در باره احضار ارواح و مردگان و ارتباط شیطان با مردم را اضافه کنیم.که  البته یک دهه قبل علیرضا افخمی یک تجربه موفق این چنینی  هم با عنوان« او یک فرشته بود» داشت . در کنار این تم، پرداختن به داستانی عاشقانه و پر کشش و بازی های خوب و تدوین درست و فیلمبرداری و نورپردازی و طراحی صحنه حرفه ای ، سریال احضار را یک سر و گردن بالاتر  از دو سریال رقیبش قرار می داد و پخش سریال از دو شبکه یک و تماشا با بازپخش پنج بار در روز مدعی موفقیت این سریال بین مردم بود.

شبکه 5 هم یک سریال کسل کننده و ضعیف چینی را  جایگزین سریال رعد و برق کرد که دیدن تیتراژش هم کار سختی بود و نکته جالب در این میان ساخته شدن  اولین فیلم سینمایی با موضوع کرونا در ووهان چین بود که از تلویزیون پخش شد و تجربه موفق مدیریت کرونا را چه از جانب مردم و چه جانب مدیریت شهری و کشوری را همه دیدیم!.

سعید سلطانی  هم بعد  از  تجربه موفق سه گانه ستایش ، دوباره رفت به سمت تکرار این موفقیت با ساختن سریال یاور.سعید مطلبی نویسنده یاور این بار هم رفت سراغ ارائه الگوهای موفق ژانر ملودرام با تاثیر مستقیم از فیلم های بدنه دهه پنجاه سینما. در یاور هم یک لمپن خوش قلب و اهل مرام  و معرفت به نام یاور که همان حشمت فردوس سریال ستایش است ، درامرا پیش می برد و البته این بار نشانی از زن مقتدر و آرامی مثل ستایش نیست و این بار هم رابطه نوه و پدر بزرگی دوباره جزو محورهای اصلی است و پسر ناخلف هم مثل سریال ستایش با کارهایش فاجعه خلق می کند . در کنار بحث کارگردانی  و فیلمنامه ، قضایای فنی مثل گریم که فقط در حد رنگ کردن موی سر بازیگران فیلم با رنگ های موهای بدون کیفیت و ارزان قیمت چینی بود حسابی توی ذوق می زد . در مجموع ساختار سریال بسیار نازل تر از کارهای قبلی سعید سلطانی است و این مجموعه یک عقب گرد در کارنامه سریال سازی وی محسوب می شود که به طور حتم جزو ده کارگردان برتر تلویزیون در سه دهه اخیر است.

شبکه دوم هم تلاشش را معطوف به تولید قسمت چهارم سریال موفق« بچه مهندس» کرد .البته این بار با تغییرات گسترده و مهم ترین تغییرهم  جایگزینی احمد کاوری به جای غفاری کارگردان سه قسمت نخست سریال بود و چالش دوم هم در باره حواشی بازیگر نقش جواد جوادی و رفتن روزبه حصاری به خاطر تقاضای دریافت دستمزد بسیار زیاد و آمدن محمد رضا رهبری  بود و در کنار این دو تغییر عمده،  تعدادی شخصیت جدید مثل رئیس باند خلافکاران گورستان ماشین با بازی رامین راستاد نیز به داستان فیلم نامه اضافه شدند. عمده توجه احمد کاوری به حفظ ریتم و فضای قسمت های قبلی سریال  بود و با توجه به تجربیات گذشته اش تا حد زیادی در این عرصه موفق بود.

بچه مهدس 4

 در شبکه افق و دو هم دو سریال عربی با نام های نگهبان قدس و فرج و رحمت  روی آنتن رفت  که به خصوص سریالی دومی آنقدر مبتذل و سطحی بود که ساختار و به خصوص بازی هایش  یادآور سینمای صامت بود که بازیگران به دلیل نبود صدا با دست ها و بدنشان بازی می کردند و طبیعی است در یک داستان سطحی ،این نوع بازی های ماقبل تاریخ هم  ارائه می شود و جای سوال دارد که آیا ناظر کیفی وجود نداشت که بر کیفیت این سریال ها نظارتی داشته باشد و حداقل به جایش همان برنامه های ایران گرد ی که به وفور در تلویزیون با هزینه نازل تولید می شود، پخش می شد؟همان  برنامه هایی که اغلب با حضور یک نفر بااصطلاح طبیعت گرد تهیه میشود  که با یک دوربین موبایل متصل به استدی کم سراغ پیرمرد و پیرزن های بی نوا و مظلوم روستایی می روند و در کنار تنورشان دستور پخت نان و یا طبخ آبگوشت و چگو نگی ریختن نخود و لوبیا درآن نمایش داده می شود. !

طبق روال پخش مسابقات زنده فوتبال یکی از جذابیت های تلویزیون در هر فصلی است و این بار با شروع مجدد مسابقات مقدماتی جام قهرمانی باشگاه های فوتبال آسیا با حضور 4 نماینده ایران استقلال ، پرسیولیس ، تراکتور سازی و فولاد خوزستان اوقات فراغت مردم بعد از افطار با این مسابقات پر هیجان و پر گل در کنار لیگ قهرمانان اروپا و مسابقات لیگ های داخلی کشورهای اروپایی که با رسیدن به مراحل پایانی در اوج هیجان هستند به خوبی پر شد.

در کنار این برنامه ها تعداد زیادی برنامه برای وقت سحر و افطار ساخته شد که مهم ترین چالش این بخش ،نبود برنامه های موفق سال های گذشته ماه رمضان مثل ماه عسل با اجرای احسان علیخانی بود. برنامه دست در دست، شهر زیبا با اجرای خوب حجت الاسلام سرلک ،مثل ماه با اجرای رسالت بوذری ، زندگی بعد از زندگی که به تجربه افرادی که از مرز مردن به زندگی برگشته اند را مرور می کرد ، برنامه دعوت ، ماه خدا با اجرای حرفه ای حسن سلطانی، رفیق و مهمانی خدا از جمله این برنامه ها بودند.

سروش صحت هم با ویژه برنامه کتاب باز مختص این ماه تلاش کرد تا موفقیت گذشته کتاب باز را دوباره تکرار کند. یکی از قسمت های جذاب کتاب باز حضور همسر شهید آوینی و توضیحاتش در باره اداره یک انتشاراتی کتاب و خاطراتش با شهید مرتضی آوینی به خصوص در قبل از انقلاب و سینما رفتن و دیدن فیلم های روز خارجی در پنج دوره برگزاری جشنواره جهانی فیلم تهران بود و چاپ تمام مقالات آوینی در قالب کتاب های مستقل که منبع خوب قابل رجوعی برای علاقه مندان سینما و اندیشه های شهید آوینی است.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *