هادی مقدم دوست که به عنوان منتور، دانش و تجارب سینمایی خود را با نوجوانان راه‌یافته به ششمین المپیاد فیلمسازی نوجوانان ایران به اشتراک می‌گذارد، در یادداشتی سینما را شبیه به اردویی توصیف کرد که هیچ‌وقت به پایان نمی‌رسد.
به گزارش جهان سینما به نقل از ایسنا ، این نویسنده و کارگردان سینما و منتور ششمین المپیاد فیلمسازی نوجوانان ایران در آستانه برگزاری این رویداد در یادداشتی خاطرات نوجوانی خود و اولین علاقه‌مندهایش به سینما را مرور کرد.
در متن یادداشت این سینماگر آمده است: «حیاط دبیرستان ما مثل یک باغ بود. پر بود از درخت و نیمکت و دانش‌آموز. یک رفیق داشتم که با او توی حیاط و لابه‌لای جمعیت درباره سینما حرف می‌زدم. در ساعت پیش از شروع کلاس‌ها و ساعت ناهار و ساعاتی بعد از تعطیلی مدرسه، با او توی حیاط می‌چرخیدم و هرچه از سینما را بلد شده بودم، به او می‌گفتم. او با صبوری حرف‌های مرا گوش می‌کرد و گاهی سعی می‌کرد مثل من از رشته مورد علاقه خودش یعنی ریاضیات بگوید. اما کم کم از لابه‌لای حرف‌های من فهمیدن سینما در ذهنش کلید خورد و فیلم دید و با من همزبان شد و شروع به کشف سینما کرد و حرف‌های او درباره سینما خیلی زود برایم آموزنده شد. حالا دیگر نه فقط در مدرسه که در پارک و خیابان و کوه و جاده با او حرف سینما می‌زدم.
دنیای آن مدرسه و خیابان و پارک‌ها و جاده‌ها – در آن چهارده تا هفده سالگی – برایم مثل یک اردوی طولانی بود، به طوری‌که وقتی به دلیل پایین بودن نمرات و تجدیدی و مردودی عذرم را از آن دبیرستان خواستند و دیگر کنار دوستم نبودم، انگار اردو به پایان رسید.
اما ما ول نکردیم. باز هم بقیه سینما را برای خودمان کردیم اردو… در زندگی با دوستان و یاران موافق و علاقه‌مند سینما و بعداً سر صحنه فیلم‌ها در شهرهای مختلف همه جا اردو می‌زدیم و اردو می‌ساختیم برای حرف زدن درباره سینما، تا دیر وقت بیدار می‌ماندیم و زود بلند می‌شدیم چون پای سینما وسط بود. پای یاد گرفتن سینما.
حالا دوباره نوجوان‌ها قرار است بیایند در اردو با هم سینما یاد بگیرند و به هم سینما یاد بدهند.
بنده هم به این اردو دعوتم. قرار است با هم دوباره از هم سینما یاد بگیریم.